Na een volle week van misselijkheid, overgeven, darmkrampen en andere niet zo plezante omschrijvingen van lichamelijk ongemak, ben ik eindelijk weer in staat om een redelijk normale maaltijd te nuttigen. Desondanks ben ik elke dag achter mijn laptop gekropen om te werken. Ziek of niet ziek, de plicht roept. Maar mijn misselijkheid was niet echt de hoofdreden voor mijn gebrek aan werklust. Mijn misselijkheid voelde meer als een uiting van het knagende gevoel in mijn buik, mijn twijfel en ongelukkige gevoel waar ik al tijden mee rond loop. Meer en meer denk ik na of ik wel doe wat ik echt wil doen. Ik schrijf veel, maar meestal niet de dingen waar mijn interesses echt naar uitgaan. Schrijven om in mijn onderhoud te voorzien, gewoon omdat ik er goed in ben, maar het schrijven van zaken waar ik gepassioneerd in geloof, waar mijn ideeën en opinies meer tot hun recht kunnen komen, dat doe ik helaas veel en veel te weinig.
En dat is nog maar één aspect van mijn leven waar ik over na denk. De laatste jaren ben ik compleet opgeslokt door mijn carrière, mijn drang om mezelf te bewijzen, maar bovenal de behoefte tot zelfbevestiging. En nu, na zo’n zeven jaar, ben ik stukken zelfverzekerder en merk ik dat ik de goedkeuring van de buitenwereld niet meer zo nodig heb, hoewel ik mij daar niet eens zo bewust van was, en plotseling beginnen de zaken, waar ik mij al voor deze ‘seven years period’ mee bezig hield, maar die wat naar de achtergrond waren geschoven door de emotionele ‘whirlpool’ waar ik in was geraakt, weer hun aandacht te vragen.
Eén van die zaken is het Boeddhisme, waar ik al zo’n 14 jaar een beoefenaar van ben. Dagelijkse meditatie, het schrijven van Boeddhistische essays, het volgen van lessen en onderricht, waaronder zelfs vier dagen van de Dalai Lama,. Het Tibetaans Boeddhisme is een belangrijk onderdeel van mijn leven en van wie ik ben. Waar ik in geloof en hoe ik naar het leven, maar ook de dood kijk.
En zo heb ik de afgelopen weken mijn Boeddhistische studieboeken weer met wat meer ijver opgepakt. Niet dat ik de afgelopen jaren niets heb bestudeerd of gelezen, zo erg was het gelukkig niet, maar ik merk dat ik de behoefte heb om mij meer te verdiepen in de leer. Mij meer bezig te houden met spirituele groei. Dat ik meer wil doen voor de wereld om me heen…
Nou ja, genoeg om over na te denken dus, maar voor vanavond is het voldoende. Nog even mediteren en dan naar bed. Morgen moet ik al vroeg weer werken.
Salute
Neassa
Neassa
1 opmerking:
Werken is belangrijk, maar we moeten niet leven om te werken. Werken om te leven is beter!
Een reactie posten